Donja granica trajanja prijelaza elektrona iz jednog energetskog stanja (ili razine)
u drugo ne postoji. Eventualno može biti određena svojstvima tih energetskih stanja.
Naime, detaljnijem analiziranjem tog problema vidi se da elektron na neki način
'oscilira' između ta dva stanja za vrijeme prelaza, i to frekvencijom koja je približno
jednaka razlici energija tih stanja podijeljenoj s Planckovom konstantom
h. Prema tome, za očekivati je da
prelaženje s jednog na drugo stanje ne traje kraće od perioda tog titranja.
S druge strane, taj prelaz treba zadovoljiti i jednu od verzija tzv. Heisenbergove
relacije neodređenosti:
tj. produkt neodređenosti u energiji i vremenu ne može biti po volji mali
(h je tzv. 'h-precrtano', Planckova
konstanta podijeljena s 2p,
h = 1.05456x10-34 Js).
Iz tog izraza se odmah vidi da elektron ne smije biti 'prebrz' u skakanju sa jednog na
drugi energetski nivo: što je elektron brži tj. neodređenost u vremenu
prelaza manja, to neodređenost u energiji elektrona mora biti veća, ako želimo da ostane
ispunjena gornja formula. Međutim, neodređenost energije elektrona ne može biti po volji
velika - napose, ona ne bi trebala biti veća od razlike energija početnog i konačnog stanja.
Ovako procijenjeno vrijeme trajanja prelaza daje otprilike istu vrijednost kao i gornje
razmatranje.
Odgovorio:
mr.sc.M.Basletić, PMF